Artwork: Eline van Doesburg (@elinodedino)

Jonge Amersfoorters op pad als Spoffin-scout

 15-07-2019 Twee jonge (oud-) Amersfoorters gaan deze zomer in Frankrijk op pad als scouts voor Festival Spoffin. Als eerste is Anne-Chris van Doesburg, student Writing for Performance aan de HKU in Utrecht, begin juli naar het Zuidfranse Alès gereisd, waar hij het festival Cratère Surfaces meemaakte. Vooraf maakte hij een introductiefilmpje, achteraf een gedicht en een videoimpressie. ‘Ik ben verliefd geworden op buitentheater.’

Het project is een samenwerking van Spoffin met de Alliance Française afdeling Amersfoort, een organisatie die de Franse taal en cultuur een warm hart toedraagt, en Per Expressie, de Amersfoortse organisatie die meer ruimte voor kunstzinnige expressie creëert voor jongeren. Met dit initiatief willen Spoffin en Alliance Française jongeren uitdagen zowel opbouwend als kritisch naar de programmering van Spoffin te kijken. Deze ‘jonge ogen’ krijgen de kans mee te denken over wat geschikte voorstellingen zouden kunnen zijn voor het Amersfoortse festival. Eind juli gaat Jip Franken naar het beroemde festival Chalon dans la Rue in Chalon-sur-Saône. Cratère Surfaces 2019 Fransman Marseille met een bus wij Eén mens Denemarken Vier mensen Rusland Eén mens Nederland Over wegen langs velden wijd Huisjes van lang bestaan Een rivier blauw Bomen groen Veld geel Installaties van hout Romeo et Juliette Franse mensen lachen Arabische mensen zingen mee Het toneel kent geen einde Spelers bij boomstammen Ogen van achteren Ze zitten naast je Rennen voorbij wij Vallen Liggen Zijn het verhaal zonder grenzen Handen klappen En we praten En we eten En de zon gaat onder Straten van stenen oud Onder het sterrenhemelbed Een trein klein betovert De stad magisch Als ganzen volgen wij Giechelend Warmte onthaalt Nodigt uit, wij ontwaken Gezichten uit landen Straattheater bekend In een ruimte delen Verhalen, kennis, vragen Liefde Vormen een stukje wereld Eten Proosten Geven kaartjes Mogelijk wederzien Kijken uit over Oranje dakpannen Moedergroei De berg die 100 jaar brandt Verzameld wij Rond Rond Zitten Cirkelrond Om waar middenin Een stok Golfgevormd Lichthout Onder bladgroen Loopt zij Haren rood oranje blond Woest gekruld doch Volgend haar lijf in Een jas van groen Af Een jurk van groen Uit Groen hemdje strak groen broekje strak Vereenzelvigend met huid Kijkt naar de stok Sluipt Raakt aan Versmelt Beangstigend Danst Stilte daalt in zwijgende organismen aan de kant Zij glimlacht Trekt Jurkje groen Groene jas Vertrekt Met haar stukjes uit en aan van identiteit van misschien zoiets als vrouwelijkheid van stof op lichaam natuur natuur En dan de cirkel van het leven met emmers met spelen met grenzen met on – en begrip met lachen met schamen met macht met zoeken met onwetendheid met leeftijdsloosheid op één lijn een rondje wij elkaar vreemd mensen elkaar vindend mensen elkaar delend van samenkomen van kijken van beleven van komen en van gaan Van gaan van klein naar naar machines te midden van geschiedenis met muziek met een stem schreeuwend met toeteren een auto door publiek naar de zandvlakte naar acrobatiek grenzen schoon en lelijk balancerend op touw met een potentiële val Het zou over zijn maar hier wij overal rondom zelfs in bomen geklommen Proosten wijn Slapen wij Wandelen langs huizen bewoond in verleden en tegenwoordige tijd Een stem herschildert door een koptelefoon wat ons onbekend was fluistert verhalen in neemt ons mee brengt ons daar in het huis der dood slechts één wand grenzend aan leven mogen wij mee kijken raken aan dat wat ooit van iemand was waarna we thee en koekjes en begrafenis delen Verplaatsen met ademende lichaamsdelen naar de man zwart wiens gestalte bedekt in prikkeldraad hij draagt de zwaarte aan een touw sleept door levendig bruisend dat stil valt op een terras hem hun hand toereikt met ogen vochtig wij dalen neer op trappen op grond voor kleding kleding kleding en hekken en emmers bloed de politiek spreekt onze haren overeind borrelt de woede haast onwaarschijnlijk hij beweegt de taal bijna overbodig tranen vloeien wel onontkoombaar voelen als de mensen uit publiek vraagtekenend borden omhoog Europa, USA, et cetera want overal de pijn de waarheid hij omhelst hen Wij stijgen mee op met de mensen de gekken in pakken wit zoals wij de gekken in pakken verkleed gemaskerd kijken naar vluchtdrang van ondergaan aan hittevlammen wie is er de gekke en wat is het eind Zitten op veilige stoelen Luisteren Lachen Raken hongerig geïnspireerd Olé olé Dansen wij op zitvlees Op geluiden van Lichtknopjes op houten palen ingedrukt door bewegende makers in gekleurde pakjes Gaan los op metal ska jazz funk met identieke karakters wilden haren glad geschoren bebaard in een jurk Wij zoals wij Komen nog eenmaal Samen eten proosten begroeten Proosten D a n s e n Proosten Zwaaien uit Kijken naar hoe wij Wellicht Om elkaar heen praten Waaien zoals zij in het veld met een auto op de kop liefde ontlopend grijpend onmacht in vasthouden terwijl de zandloper leegloopt Een sigaret opsteken Een sigaret opsteken Duiken al gillend Wij zijn toch water Wij zijn toch Buiten theater Anne-Chris van Doesburg

 Introductie Alliance Française Amersfoort
 Videoimpressie Cratère Surfaces