Jonge Amersfoorters op pad als Spoffin-scout

Artwork: Eline van Doesburg (@elinodedino)

Twee jonge (oud-) Amersfoorters gaan deze zomer in Frankrijk op pad als scouts voor Festival Spoffin. Als eerste is Anne-Chris van Doesburg, student Writing for Performance aan de HKU in Utrecht, begin juli naar het Zuidfranse Alès gereisd, waar hij het festival Cratère Surfaces meemaakte. Vooraf maakte hij een introductiefilmpje, achteraf een gedicht en een videoimpressie. ‘Ik ben verliefd geworden op buitentheater.’

Het project is een samenwerking van Spoffin met de Alliance Française afdeling Amersfoort, een organisatie die de Franse taal en cultuur een warm hart toedraagt, en Per Expressie, de Amersfoortse organisatie die meer ruimte voor kunstzinnige expressie creëert voor jongeren. Met dit initiatief willen Spoffin en Alliance Française jongeren uitdagen zowel opbouwend als kritisch naar de programmering van Spoffin te kijken. Deze ‘jonge ogen’ krijgen de kans mee te denken over wat geschikte voorstellingen zouden kunnen zijn voor het Amersfoortse festival.

Eind juli gaat Jip Franken naar het beroemde festival Chalon dans la Rue in Chalon-sur-Saône.


Cratère Surfaces 2019

Fransman Marseille
met een bus wij
Eén mens Denemarken
Vier mensen Rusland
Eén mens Nederland
Over wegen langs velden wijd
Huisjes van lang bestaan

Een rivier blauw
Bomen groen
Veld geel
Installaties van hout
Romeo et Juliette
Franse mensen lachen
Arabische mensen zingen mee
Het toneel kent geen einde
Spelers bij boomstammen
Ogen van achteren
Ze zitten naast je
Rennen voorbij wij
Vallen
Liggen
Zijn het verhaal zonder grenzen
Handen klappen
En we praten
En we eten
En de zon gaat onder

Straten van stenen oud
Onder het sterrenhemelbed
Een trein klein betovert
De stad magisch
Als ganzen volgen wij
Giechelend

Warmte onthaalt
Nodigt uit, wij ontwaken

Gezichten uit landen
Straattheater bekend
In een ruimte delen
Verhalen, kennis, vragen
Liefde
Vormen een stukje wereld
Eten
Proosten
Geven kaartjes
Mogelijk wederzien

Kijken uit over
Oranje dakpannen
Moedergroei
De berg die 100 jaar brandt

Verzameld wij
Rond
Rond
Zitten
Cirkelrond
Om waar middenin
Een stok
Golfgevormd
Lichthout
Onder bladgroen
Loopt zij
Haren rood oranje blond
Woest gekruld doch
Volgend haar lijf in
Een jas van groen
Af
Een jurk van groen
Uit
Groen hemdje strak groen broekje strak
Vereenzelvigend met huid
Kijkt naar de stok
Sluipt
Raakt aan
Versmelt
Beangstigend
Danst
Stilte daalt in zwijgende
organismen aan de kant
Zij glimlacht
Trekt
Jurkje groen
Groene jas
Vertrekt
Met haar stukjes uit en
aan van identiteit van
misschien zoiets als
vrouwelijkheid van stof op
lichaam natuur natuur

En dan de cirkel van het
leven met emmers met spelen
met grenzen met on – en
begrip met lachen met
schamen met macht met
zoeken met onwetendheid met
leeftijdsloosheid op één lijn
een rondje wij
elkaar vreemd mensen elkaar
vindend mensen elkaar delend
van samenkomen van kijken van
beleven van komen en van gaan

Van gaan van klein naar
naar machines te midden van
geschiedenis met
muziek met
een stem
schreeuwend met
toeteren
een auto door publiek
naar de zandvlakte naar
acrobatiek grenzen schoon en
lelijk balancerend op
touw met een potentiële val
Het zou over zijn
maar hier wij
overal rondom
zelfs in bomen geklommen

Proosten wijn
Slapen wij

Wandelen langs
huizen bewoond in
verleden en tegenwoordige tijd
Een stem herschildert door
een koptelefoon wat ons
onbekend was fluistert
verhalen in neemt ons mee
brengt ons daar in
het huis der dood slechts
één wand grenzend aan
leven mogen wij mee kijken
raken aan dat wat ooit van
iemand was waarna we
thee en koekjes en
begrafenis delen

Verplaatsen met ademende
lichaamsdelen naar de man
zwart wiens gestalte bedekt
in prikkeldraad hij draagt
de zwaarte aan een touw
sleept door levendig bruisend
dat stil valt op een terras
hem hun hand toereikt met
ogen vochtig wij dalen neer
op trappen op grond voor
kleding kleding kleding en hekken
en emmers bloed de
politiek spreekt onze haren overeind
borrelt de woede haast onwaarschijnlijk
hij beweegt de taal
bijna overbodig
tranen vloeien wel
onontkoombaar voelen
als de mensen uit publiek
vraagtekenend borden omhoog
Europa, USA, et cetera want
overal de pijn de waarheid
hij omhelst hen

Wij stijgen mee op met
de mensen de gekken in
pakken wit zoals wij
de gekken in pakken
verkleed gemaskerd kijken
naar vluchtdrang van
ondergaan aan hittevlammen
wie is er de gekke en wat
is het eind

Zitten op veilige stoelen
Luisteren
Lachen
Raken hongerig geïnspireerd
Olé olé

Dansen wij op zitvlees
Op geluiden van
Lichtknopjes op houten palen
ingedrukt door
bewegende makers in
gekleurde pakjes

Gaan los op metal
ska jazz funk met
identieke karakters wilden
haren glad geschoren
bebaard in een jurk
Wij zoals wij

Komen nog eenmaal
Samen eten proosten begroeten
Proosten
D a n s e n
Proosten
Zwaaien uit

Kijken naar hoe wij
Wellicht
Om elkaar heen praten
Waaien zoals zij in
het veld met een auto
op de kop liefde
ontlopend grijpend
onmacht in vasthouden
terwijl de zandloper leegloopt
Een sigaret opsteken
Een sigaret opsteken

Duiken al gillend
Wij zijn toch water

Wij zijn toch

Buiten theater

Anne-Chris van Doesburg

  15-07-2019

 Introductie Alliance Française Amersfoort
 Videoimpressie Cratère Surfaces

Ga terug